Letni Book Tag

Cześć! Chcę zrobić odskocznię od recenzji, więc przybywam dziś do Was z tagiem, bardzo klimatycznym, bo jest o lecie! Idealnie, prawda? :)
Poza tym w najbliższym czasie wyczekujcie dwóch recenzji (jeśli mi się uda to trzech)!
Nie przedłużając zapraszam do czytania :)

1.Słońce- książka, która zawsze poprawia mi humor.
I nie jest to nic innego jak Lato koloru wiśni (recenzja). Ta książka jest przepełniona żartami i ironią. Nie sposób się przy niej nie śmiać, więc na poprawę humoru jest idealna.
Drugi tom oczywiście też jest cudowny!

2.Morze- książka idealna na plażę.
Według mnie tutaj pasuje każda książka, ale wiem, że spora ilość ludzi nad wodę woli zabrać coś lekkiego i niewymagającego. Moim zdaniem taką powieścią jest Lato Eden- lekka książka z przesłaniem i zagadką w tle (chcecie jej recenzję?).
Poleciłabym tu również Pamiętnik- prosty i krótki romans oraz Mleko i miód, ponieważ woda, piasek i spokój idealnie łączą się z poezją.

3.Pocztówka- książka, którą najlepiej wspominam.
Tą książką jest oczywiście Oddam Ci słońce, ponieważ jest moją ulubioną i mam z nią bardzo miłe wspomnienia.
Nie mogę również pominąć powieści Przyrzeczeni, bo to od niej zaczęłam swoją przygodę z czytaniem.

4.Podróże- książka, którą polecił mi przyjaciel.
Osobliwy Dom Pani Peregrine, książka a nawet cała seria jest świetna! Jako, że polecił mi ją mój przyjaciel, to do tego punktu nadaje się idealnie :)

5.Opalanie się- książka, na której się sparzyłam.
Zdecydowanie Marsjanin, tę powieść wychwalało naprawdę dużo osób, a kiedy zaczęłam ją czytać okazało się, że dostałam historię przy której łatwo zasnąć z nudów. Dla mnie ta książka to totalna porażka, ale każdy ma swój gust.

6.Japonki- książka, którą zna każdy.
Tutaj mogę wymienić chociażby nielubianego przeze mnie Harry'ego Potter'a. Tę książkę, a raczej serię zna naprawdę każdy i pomimo swoich lat nadal nie przestaje być popularna.

7.Wycieczki rowerowe- książka, która nigdy mi się nie znudzi.
I jest to oczywiście moje ukochane Oddam Ci słońce, trudno aby ta książka mi się znudziła.
Oczywiście nie mogę zapomnieć o Lato koloru wiśni, Gdzieś tam, w szczęśliwym miejscu (recenzja) i Promyczku, bo te książki są równie cudowne i mogłabym je czytać po kilka razy.

8.Letnie miłości- książka z ważnym wątkiem miłosnym.
Zdecydowanie Promyczek oraz Światło, które utraciliśmy. W obu powieściach miłość odgrywa naprawdę dużą i ważną rolę. Obie książki mogę polecić, choć tę drugą nie tak bardzo jak Promyczka.

9.Pływanie- książka, którą muszę przeczytać tego lata. 
Takich książek jest naprawdę dużo, ale najbardziej zależy mi na przeczytaniu Kasacji R. Mroza i Rozjemcy Sandersona.

10.Przyjaciele- książka, którą często widzisz w księgarniach
Najczęściej widzę powieści autorki nieszczęsnej Dziewczyny z pociągu. Natomiast zawsze widzę Harry'ego Potter'a oraz książkę, którą bardzo chcę czyli Hygge

~~~

Nominuję wszystkie chętne osoby! ^^
Poza tym w komentarzach możecie napisać swoją opinię o książkach z tagu :)

Zaczytanych chwil!

Czytaj dalej »

To, co nas dzieli

Cześć, widzę, że nadal nie macie dość moich recenzji, więc postanowiłam, że dodam dziś jeszcze jedną, a dopiero później tag lub książkową top listę :)
Dziś zapraszam Was na recenzję To, co nas dzieli autorstwa Anny McPartlin.

Eve Hayes i Lily Brennan były nierozłączne, ale gdy miały osiemnaście lat, podczas wakacji wydarzyło się coś, co je rozdzieliło i zniszczyło ich przyjaźń. Po dwudziestu latach Eve, znana projektantka biżuterii, wraca na stałe do Dublina. Stara się odszukać dawną przyjaciółkę, ale nie może trafić na żaden jej ślad, nawet w internecie. Pewnej nocy Eve ulega poważnemu wypadkowi. W szpitalu odkrywa, że Lily pracuje tam jako pielęgniarka. Dawne przyjaciółki mają szansę wyjaśnić to, co między nimi zaszło, odbudować bliskie relacje, a przede wszystkim pomóc sobie nawzajem.

Uwielbiam Gdzieś tam, w szczęśliwym miejscu (recenzja), więc od razu miałam ochotę i na tę powieść. Nie czytałam nawet opisu tylko po nią sięgnęłam.

Muszę przyznać, że z początku książka była trochę zagmatwana i ciężko mi się czytało, na szczęście później było coraz lepiej i wszystko nabrało sensu.
Niemniej jednak historia ta nie wstrząsnęła mnie tak jak poprzednia powieść autorki. Była interesująca, wzruszająca i pełna emocji, ale w porównaniu do Gdzieś tam, w szczęśliwym miejscu była tylko dobra.
Jednak po części rozumiem niedopracowanie tej historii. Myślę, że autorka bardziej skupiła się na wykreowaniu bohaterów. Czytelnik mógł ich dobrze poznać i przywiązać się do nich.

Mimo małego zapomnienia o rozwinięciu fabuły, A. McPartlin potrafiła stworzyć bardzo dobre momenty napięcia, smutku, niedowierzania i strachu. Poza tym połączyła teraźniejszość z przeszłością, co akurat w tej historii współgrało idealnie. Pisarka pokazała przez to jak zmienia się życie i charakter bohaterów.
Największym plusem powieści jest poruszenie dość trudnych tematów takich jak nieszczęśliwe małżeństwo, przemoc, romans czy tragiczny wypadek i dojście do siebie po takim zdarzeniu.
Są to problemy, które w naszych czasach występują coraz częściej i myślę, że autorka napisała o nich w taki sposób, aby czytelnikom, którzy zmagają się  z takimi problemami dało to do myślenia i pomogło w podjęciu prawidłowej decyzji.

W książce w realistyczny sposób ukazany jest obraz mężczyzny, który uważa kobietę za swoją własność. Możemy poznać uczucia jakie im towarzyszą. Wątek ten pokazuje jak brutalne mogą być takie związki i jak niszczą życie drugiej osoby.
Inne motywy są ukazane równie dobrze jak ten.

Jest to również historia o przyjaźni. Pokazuje, że nawet po kilku straconych latach warto naprawić swoje błędy i o nią walczyć. To ciężkie zadanie, ale nie jest niewykonalne, więc trzeba próbować i wierzyć, że się uda.
Autorka pokazała nam przypadek naprawdę pięknej przyjaźni.

Podsumowując, To, co nas dzieli wywołuje naprawdę dużo emocji i sprzecznych myśli. Poza tym książka jest napisana w lekki i przyjemny sposób, a jednocześnie jest czymś więcej niż tylko rozrywką. Porusza naprawdę trudne tematy i pokazuje je w realistyczny sposób. Ukazuje również piękno i siłę przyjaźni. Myślę, że warto zapoznać się z twórczością tej autorki, bo jej powieści są naprawdę dobre.
Polecam zacząć Wam od tej, a skończyć na najlepszej powieści, czyli Gdzieś tam, w szczęśliwym miejscu.

Tytuł: To, co nas dzieli

Autor: Anna McPartlin

Tłumacz: Małgorzata Hesko-Kołodzińska

Ilość stron: 415

Gatunek: literatura obyczajowa, romans

Wydawnictwo: HarperCollins Polska

Moja ocena: 7-8/10

Zaczytanych chwil kochani!

Czytaj dalej »

Chłopak, który o mnie walczył

Cześć! Dziś kolejna recenzja, ponieważ ostatnio było ich dość mało, a widzę, że moje recenzje bardzo się Wam podobają. Bardzo się z tego cieszę! ^^
A więc napiszę sobie troszkę o Chłopak, który o mnie walczył autorstwa Kirsty Moseley.
No i niestety dzisiejsza opinia nie będzie pełna pozytywów. Jak pierwsza część podobała mi się naprawdę bardzo to tę niestety chciałam odłożyć po 50 stronach.

Jako, że jest to drugi tom, to dla rozeznania w sytuacji dodam opis pierwszej części (recenzja).
Poznali się w nocnym klubie.
Jamie chce zmienić swoje życie i zerwać z kryminalną przeszłością. Nie szuka problemów.
Ellie kończy szkołę i niedawno rozstała się z chłopakiem. Chce być wolna, ale nie sądziła, że tego wieczoru spotka nieziemskiego chłopaka, który ją oczaruje.
Więcej Wam nie zdradzę (lubimyczytac.pl i opis na okładce zdradza za dużo), ale dopowiem Wam tylko, że fabuła tyczy się wokół przyszłości Jamie'go, dawnego związku Ellie i miłości.

Może zaczniemy od minusów, aby później porozmawiać o tych dobrych aspektach książki :)

Pierwszym minusem jest monotonność przez około pierwsze 100 stron. O jejku, czytało się to naprawdę wolno i chciało się ziewać. Nawet tragiczny zwrot akcji tego nie zmienił, nadal zasypiałam.
Później było lepiej, ale o tym trochę niżej.

Nie podobał mi się również wątek straty bliskiej osoby. Według mnie ten motyw nie był wystarczająco realistyczny. Oczywiście w poszczególnych momentach rozpacz była odczuwalna, ale w niektórych chwilach czytelnik o tym zapominał chociaż strata nadal była jednym z głównych wątków. No cóż, jakoś to przeżyłam.

W książce zdenerwowało mnie całkowite zapomnienie o Toby'm- ważnej osobie w życiu bohaterki. Był i znikł jakby nic nie znaczył. Po części to rozumiem, ale niezbyt podobało mi się zakończenie tej sprawy z nim. No bo halo, nie tylko główna bohaterka ma uczucia!
Po części minusem jest także główna bohaterka, często była naprawdę irytująca i podejmowała strasznie głupie decyzje. Czasami miałam ochotę zacząć na nią krzyczeć i kazać otworzyć jej wreszcie oczy.

I według mnie wadą jest również przewidywalność. Od pierwszego rozdziału do ostatniego wiedziałam co się wydarzy. Ja naprawdę rozumiem, że to romans czy też obyczajówka i wątki często są takie same, ale autorka mogła postarać się chociaż o trochę oryginalności. Eh, na szczęście skończyłam już przygodę z autorką.
Chociaż muszę przyznać, że zakończenie było całkiem przyjemne!

Dość pastwienia się nad tą powieścią, przejdźmy do plusów!

Książkę tak jak poprzednią część czyta się w ekspresowym tempie (oczywiście po pierwszych 100 stronach)! Gdybym miała czas na pewno skończyłabym ją w jeden dzień :)
Do tego przyczyniło się oczywiście to, że autorka dobrze napisała dialogi i opisy. Były proste i niewymagające dłuższego myślenia nad nimi. K. Moseley ma naprawdę przyjemny styl pisania.

Poza tym wykreowała głównego bohatera tak, że pomimo iż nie jest zbyt dobrym człowiekiem, to i tak czytelniczki go po prostu kochają! Pod koniec książki w szczególności!

W tej historii nie było dużego przepychu wydarzeń i postaci co również można uznać za plus. Chociaż czasami wydawały mi się mało realne, ale może tylko mi :)

Niemniej jednak z przykrością muszę przyznać, że autorka mnie zawiodła, dość mocno. Pierwsza część podobała mi się naprawdę bardzo i nauczyła mnie kilku ważnych rzeczy, a ta niestety poza tym, że trzeba spędzać czas z rodziną póki można, nie nauczyła mnie zbyt wiele.
Nie żałuję czasu, który z nią spędziłam, bo zrelaksowałam się czytając tę powieść, ale wiem, że mogłam wykorzystać go na lepszą książkę.

Jeśli jednak lubi się luźne historie miłosne i szuka się książki na odstresowanie i "odmóżdżenie" to polecam po nią sięgnąć :)
Ja zakończyłam swoją przygodę z Kirsty Moseley, bo po prostu mnie zawiodła. Jednakże jeśli chcecie to próbujcie jej książek i wyróbcie sobie własną opinię ^^

Tytuł: Chłopak, który o mnie walczył

Autor: Kirsty Moseley

Tłumacz: Danuta Fryzowska

Ilość stron: 336

Gatunek: literatura młodzieżowa, romans

Wydawnictwo: HarperCollins Polska

Moja ocena: 4-5/10

Czytaj dalej »

Światło, które utraciliśmy

Cześć! Na koniec tygodnia przychodzę do Was z recenzją Światło, które utraciliśmy.

Niestety recenzja troszkę niedopracowana, bo naprawdę trudno mi napisać opinię o tej powieści, bo nadal do końca nie wiem co o niej sądzę. 

Pierwsze zdjęcie troszkę wygasiłam, więc utraciło słoneczne światło. Podoba się Wam?

Lucy i Gabe poznali się 11 września 2011 roku. Gdy wieże WTC runęły, a pył przykrył Nowy Jork, zrozumieli, że życie jest zbyt kruche, by przeżyć je bez pasji i emocji. I zbyt krótkie, by nie być razem.

Wkrótce jednak Gabe postanawia przyjąć pracę reportera na Bliskim Wschodzie i wtedy wszystko się zmienia. Lucy dowiaduje się o jego decyzji w dniu, w którym produkowany przez nią program telewizyjny zdobywa nagrodę Emmy. Dzień jej triumfu staje się też dniem, w którym coś nieodwracalnie się kończy. W kolejnych latach Lucy będzie musiała podjąć niejedną rozdzierającą serce decyzję. Czy pierwsza miłość okaże się ostatnią?

Muszę przyznać, że była wyjątkowa- tak, to to prawda, ale mimo tego nie czułam przy jej czytaniu większych emocji i nie wstrząsnęła mną np. jak Promyczek. Jednak przebrnęłam przez nią z przyjemnością.

W szczególności dlatego, że wydarzenia były realne przez co czytelnik może wczuć się w historię. 

Ta recenzja i tak nie ma już  składu ani ładu, więc napiszę troszkę o bohaterach.

Tak jak Gabe interesuję się fotografią i chcę wiązać z tym przyszłość, dlatego też to jego życie najbardziej mnie zainteresowało. Czytając jego historię zastanawiałam się również nad swoją, ponieważ nie chcę żeby moja pasja pochłonęła mnie aż tak bardzo, że zrujnuje mi życie.

Polubiłam również główną bohaterkę,  ponieważ nie była jedną z tych irytujących i podejmujących głupie decyzje dziewczyn. Trzymałam za nią kciuki.  Jest silną i szczerą osobą.

Dlatego jeśli chodzi o bohaterów to jestem jak najbardziej na tak! Autorka wiedziała jak przedstawić postacie w wyjątkowy, ale i realistyczny sposób.

Cała powieść jest świetną inspiracją, ponieważ pokazuje nam jak jedna decyzja może zmienić bieg naszego życia. To nie tylko powieść o miłości, to także historia o czasie, wyborach dobrych decyzji, pasji i życiu.

Książka jest wzruszająca i pełna emocji. Jednocześnie jest również prawdziwa i piękna. Niestety pomimo to z nadal niewiadomych powodów czuję niedosyt i lekkie rozczarowanie. Myślę, że może być to spowodowane przewidywalnymi wydarzeniami i książka mnie nie zaskoczyła. 

Niemniej jednak jest to dobra historia i warto się z nią zapoznać chociażby dlatego aby zastanowić się nad swoim życiem i wyborami, które musimy podejmować.

Podsumowując, Światło, które utraciliśmy to książka pełna emocji, która uczy człowieka jak ważne jest podejmowanie dobrych decyzji i łączenie rodziny i pasji razem- nie osobno. Książkę czyta się szybko i przyjemnie, jednakże jest do bólu przewidywalna przez co historia troszkę traci na swojej wartości, ponieważ w pewnych momentach powieści czuje się znużenie. Jako, że powieść jest naprawdę poprawna można poczuć niedosyt, tak jak stało się to w moim przypadku.

Niemniej jednak polecam i nie żałuje spędzonego z nią czasu.

Tytuł: Światło, które utraciliśmy

Autor: Jill Santopolo

Tłumacz: Mateusz Borowski

Ilość stron: 304

Gatunek: literatura współczesna

Wydawnictwo: Otwarte

Moja ocena: 7-7.5/10

Duża ilość zdjęć, ale mój kot jest taki uroczy!

Zaczytanego dnia!

Czytaj dalej »